انتشار صدای سه دهه پیش از آیتالله منتظری که به انتقاد از اعدام منافقین پرداخته، فرصت مناسبی در اختیار بخش فارسی بی بی سی و دیگر رسانههای فارسی زبان وابسته به دولتهای غربی قرار داد تا به بزرگنمایی موضوع اعدام منافقین بپردازند.
ماجرای اعدام منافقین در دهه 60 شمسی به بعد از عملیات مرصاد بازمیگردد. پس از آنکه جمهوری اسلامی در مرداد سال 67 قطعنامه 598 سازمان ملل را پذیرفت منافقین از فرصت استفاده کردند و به گمان ضعیف شدن رزمندگان ایران، با عملیات «فروغ جاویدان» به مرزهای ایران حمله کردند اما در مرصاد رزمندگان اسلام گرفتار شدند و شکست خوردند.
نکته مهم در آن زمان این بود که منافقینی که در زندانهای ایران به سر میبردند با مسعود رجوی بیعت کرده بودند و برای آزادی و همکاری با او آماده شده بودند و برای به راه انداختن نبرد خیابانی پوتینهایشان را به پا کرده بودند. البته با شکست منافقین در مرزهای عراق با ایران، منافقین زندانی هم ناکام ماندند.
بیعت مسعود رجوی با صدام برای جنگ با ملت ایران
زمانی که خیانت منافقین و بیعت آنها با
رجوی از درون زندانها آشکار شد امام خمینی(ره) با تعیین گروهی سه نفره در
تهران و استانهای دیگر دستور دادند آنها که همچنان «سر موضع» خود در
حمایت از منافقین هستند، محارب و محکوم به اعدام هستند: «از آنجا که
منافقین خائن به هیچ وجه به اسلام معتقد نبوده و هر چه میگویند از روی
حیله و نفاق آنهاست و به اقرار سران آنها از اسلام ارتداد پیدا کردهاند، با
توجه به محارب بودن آنها و جنگ کلاسیک آنها در شمال و غرب و جنوب کشور با
همکاریهای حزب بعث عراق و نیز جاسوسی آنها برای صدام علیه ملت مسلمان ما و
با توجه به ارتباط آنان با استکبار جهانی و ضربات ناجوانمردانهٔ آنان از
ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی تا کنون، کسانی که در زندانهای سراسر
کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و میکنند، محارب و محکوم به اعدام
میباشند.» امام خمینی(ره) برای تهران یک تیم سه نفره
متشکل از آقایان حجهالاسلام نیری(حاکم شرع وقت)، جناب آقای اشراقی
(دادستان وقت تهران) و نمایندهای از وزارت اطلاعات تعیین کردند و نوشتند
برای صدور حکم اعدام "احتیاط در اجماع" هر سه نفر است. آیت الله منتظری که در آن زمان اشخاصی از
منافقین و مخالفین نظام در بیتش نفوذ کرده بودند با تحریک آنها با حکم
اعدام منافقین مخالفت کردند و نامههایی به امام نوشتند اما امام خمینی
اصرار داشتند که "رحم بر محاربین سادهاندیشی است" و نباید خون پاک شهدایی که به وسیله منافقین به شهادت رسیدند نادیده گرفته شود. آیت الله منتظری در 24مرداد 1367 زمانی که
هنوز از سوی امام طرد نشده بود آقایان نیری، اشراقی، پورمحمدی و رئیسی را
به حضور طلبید و مخالفت خود را به آنها منتقل کرد. در فایل صوتی منتشر
شده، آقای منتظری به چهار نفر حاضر، مخالفتش را اعلام میکند و میگوید
منافقین زندانی نباید اعدام شوند. ماهیگیری بی بی سی فارسی از اعدام منافقان امام خمینی(ره) ششم فروردی سال 1368 در نامهای به جناب آقای منتظری به موضوع اعدام منافقین اشاره کردند و نوشتند: «به
قدری مطالبی که میگفتید دیکته شده منافقین بود که من فایدهای برای جواب
به آنها نمیدیدم. مثلا در همین دفاعیه شما از منافقین تعداد بسیار معدودی
که در جنگ مسلحانه علیه اسلام و انقلاب محکوم به اعدام شده بودند را
منافقین از دهان و قلم شما به آلاف و الوف رساندند و میبینید که چه خدمت
ارزندهای به استکبار کردهاید.» امام در ادامه نامه آوردهاند: «دیگر نه
برای من نامه بنویسید و نه اجازه دهید منافقین هر چه اسرار مملکت است را به
رادیوهای بیگانه دهند.» امام راحل در آخرین ماههای حیات خود با ابراز ناراحتی شدید از اقدامات آقای منتظری به ایشان نوشته بودند: «نامهها
و سخنرانیهای منافقین که به وسیله شما از رسانههای گروهی به مردم
میرسید؛ ضربات سنگینی بر اسلام و انقلاب زد و موجب خیانتی بزرگ به سربازان
گمنام امام زمان -روحی له الفدا- و خونهای پاک شهدای اسلام و انقلاب
گردید؛ برای اینکه در قعر جهنم نسوزید خود اعتراف به اشتباه و گناه کنید،
شاید خدا کمکتان کند.» تلاش رجویها برای تصرف ایران البته مواضع آقای منتظری درباره منافقان پیش
از این در کتاب خاطرات ایشان منتشر شده بود و انتشار فایل صوتی جدید،
تکرار همان سخنان است و مطلب جدیدی نداشت اما رسانههای فارسی زبان برون
مرزی به خصوص بی بی سی فارسی دو روزی است بدون توجه به سوابق گروهک منافقین
و تلاش زندانیان این گروهک در دهه 60 برای به راه انداختن جنگ خیابانی،
تنها بر فایل صوتی آقای منتظری تمرکز کردهاند و تلاش میکنند جمهوری
اسلامی را به کشتار مخالفان خود متهم کنند. حمایت دولتهای غربی مدعی حقوق بشر و
رسانههای آنها از منافقین چیز تازهای نیست؛ منافقینی که علیه ملت ایران
دست به سلاح بردند، به دولت متجاوز و دیکتاتور صدام کمک کردند و هزاران نفر
از مردم ایران و عراق را کشتند و مجروح و معلول کردند امروز در آمریکا و
فرانسه و آلمان و دیگر کشورهای غربی آخرین نفسهای خود را میکشند.