عربستان سعودی برای حمایت از گرایشی در لبنان که مخالف دخالت ایران در مسائل داخلی این کشور است، نیاز به تایید مردمی گسترده و نزدیکی به شیعیان لبنان دارد؛ کسانی که حزب الله با ارائه خدمات به آنها از حمایتشان برخوردار است. علاوه بر شیعیان، سعودیها به مسیحیان لبنان نیز نیاز دارند تا ایشان را از اتحاد با حزب الله بازدارند. اما محمد بن سلمان با نادیده گرفتن این مساله، اقداماتی انجام داد که باعث ایجاد شکافی عمیق در روابط سیاسی و اجتماعی بین عربستان و لبنان گشت.
در گذشته، لبنان و عربستان روابط خوبی با یکدیگر داشتند و نسلهای قبلی سعودی در زمینه های علمی، بهداشتی و رفاهی، به لبنان نظر ویژه ای داشتند و با وجود تفاوت در میزان ثروتهای دو کشور، روابط بین سیاستمداران سعودی و همتایان لبنانی شان براساس احترام متقابل استوار بود.
با این حال، روابط دوستانه بین دو طرف با روی کار آمدن نسل جدید آل سعود، تغییراتی به خود دید که پیش از این سابقه نداشته است. محمد بن سلمان اولین شاهزاده سعودی نیست که دقایق و ریزه کاریهای سیاست لبنانی را نمی داند؛ اما وی کسی است که برنامه های اخیرش شکاف غیر قابل ترمیمی در روابط دو طرف ایجاد کرده است. درست مشخص نیست هدف ولی عهد سعودی از تحقیر سعد حریری، هم پیمان برجسته سعودیها در لبنان چه بوده است؛ اما این رفتار شاهزاده جوان در حق نخست وزیر لبنان، اقدامی افراطی و نادرست است؛ که مشابه آن نه از سوی ایران و نه از سوی نظام سوریه در حق هیچ یک از هم پیمانان و عوامل آنها انجام نگرفته است.
احتمال دارد سعد حریری از نظر سیاسی نجات یابد، اما در صورتی که در مرحله آینده نیز در حکومت لبنان حاضر باشد، تبدیل به یک شخصیت سیاسی ضعیف و ناتوان شده است که قادر به نجات جایگاه عربستان سعودی در لبنان نخواهد بود.
شرایط کنونی لبنان پیچیده و بی سابقه بوده و بعید است به جنگی داخلی تبدیل شود. نتیجه این ماجراجوایی سعودی نزدیکی بیش از پیش ایران به لبنان، بعنوان عاملی بازدارنده در برابر وقوع جنگ داخلی است. در این حالت، ضرر و زیان سعودی بسیار عمیق خواهد بود. حال این فرانسه و ایالات متحده هستند که باید برای ممانعت از قرار گرفتن کامل لبنان تحت نفوذ و سیطره ایران، مسیر واضحی را برای گرایشهای استقلال طلبانه در لبنان ایجاد کنند؛ امری که با وجود سبکسری و لجاجت اخیر سعودیها بسیار دشوارتر از قبل شده است.